در راه

تابلو فرش کوچ عشایر
سیاوش کسرایی

از مجموعه شعر با دماوند خاموش

۵ اسفند ۱۳۰۵ اصفهان - ۱۹ بهمن ۱۳۷۴ وین

·        آسمان مزرعه ی باران است

·        و نشانی از آبادی در جاده نیست

·        روی یابوها مردان نمد پوش، خموش

·        از میان ابروهاشان ـ انبوه و سیاه ـ

·         و بخاری که ز گرد سر یابوها بر می خیزد

·        تندی گردنه را می پایند.

·        و زنان

·        کودکان را همچون کوژی اندر پس پشت

·        بسته در چادر شب

·        به کف خوابی سنگین و غمین می سپرند.

·        گاه، آوازی از چوب به دستی همپا

·         می برد خواب از سر

·        می کند قافله را همراهی:

·         «‌ای لیلی لیلی

·        عاشقت بیم خیلی

·        در رهت بوم شو و روز

·        ته نداری میلی!»

·        و سگ پیشاهنگ پارس بر می دارد.

·        از بلندی ها بهتر پیدا ست

·        قامت در غضب افتاده ی توفان در دشت

·         پرتگاهی است در هر قدمی

·        برق بر می جهد از سم ستوران بر سنگ

·        شب اگر در برسد

·         ما و این بار و بنه گر به سرایی نرسیم

·        مه تشویش ز هر دره به ره می لغزد

·        پا فرو می رود اندر گل و بر می آید  

·        و سراشیبی هول

·        با تلاش مردان در پس سر می ماند

·         اینک ـ آرام ـ روانیم به دشت

·         دشت خالی است بسان کف دست

·         شیون طفلی ناخفته می پیچد با گردش باد

.     و آسمان مزرعه بارور باران است.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان