حاصل

عکس از روزبه نوید

سیاوش کسرایی

از مجموعه شعر با دماوند خاموش
۵ اسفند ۱۳۰۵ اصفهان - ۱۹ بهمن ۱۳۷۴ وین

 .     قلمستان تنهاست.

.     با کلاغان حریصی که بر انگشتانش
.     میوه پاییزند
.     با دم باد که می پوید بیهوده بر دور و برش
.     با تنِ تنبلِ ابر که چه بی حاصل، 
.     سایه می اندازد بر روی سرش
.     قلمستان تنهاست.

.     و چه از او دورست
.     صوتِ غمناکِ خروسِ پنهان
.     پرپر شعلهٔ افشانِ پناهِ تپه
.     رفت و آمد های برزگر بیل به دست.
.     هر چه بر حاصل اندیشهٔ نو کاشته ام می نگرم
.     هر چه در خاطر خود می پویم
.     « قلمستان تنهاست»
.     باز افسوس کنان می گویم. 

ویرایش از تارنمای سیاوش کسرایی

پایان