در آستانه

سیاوش کسرایی

از مجموعه شعر با دماوند خاموش

۵ اسفند ۱۳۰۵ اصفهان - ۱۹ بهمن ۱۳۷۴ وین

·    برخاست از برابرم آرام و ایستاد

·    دلگیر و ملتهب

·    لختی چو دود و شعله به آئینه تکیه داد.

·    دیگر بر او فضای تنی خسته  تنگ بود

·   من سنگ سخت بودم و او آب و رنگ بود 

·    بگذشت از میان اتاقم شتابناک

·    بی سایه ای به خاک.

·    در آستان در

·    یک لحظه ایستاد و نگاه نوازشش

·    روی کتاب های من و شعرهای من

·    بر روی میز و قالی و گلدان و پرده ها

·    افسرده پرسه زد. 

·    آنگاه بی صدا

·    از پله ها گذشت و ز دالان عبور کرد

·    صد شمع، صد چراغ از این خانه دور کرد.

·    سر کردم از دریچه و در کوچه دیدمش

·    ـ انبان یادهای من افکنده روی دوش ـ

·    می رفت چون نسیمی و بر رهگذار او

·    در شام سرخپوش

·    پاییز، برگ سوخته می ریخت در هوا.

·    بستم دریچه را و دل آزرده تر ز پیش

·    تار سپید موی، نهفتم ز آینه.

پایان 

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری