با صدای شاعر
https://m.youtube.com/watch?v=tghn42lwIVY&feature=youtu.be
سیاوش کسرایی
از مجموعه شعر با دماوند خاموش
۵ اسفند ۱۳۰۵ - ۱۹ بهمن ۱۳۷۴
از مجموعه شعر با دماوند خاموش
۵ اسفند ۱۳۰۵ - ۱۹ بهمن ۱۳۷۴
. تو قامت بلند تمنايي اي درخت!
. همواره خفته است در آغوشت آسمان
. بالايي اي درخت!
. دستت پر از ستاره وچشمت پر از بهار
. زيبايي اي درخت!
. دستت پر از ستاره وچشمت پر از بهار
. زيبايي اي درخت!
. وقتي كه باد ها
. در برگ هاي در هم تو لانه مي كنند
. وقتي كه باد ها
. گيسوي سبز فام تو را شانه مي كنند
. غوغايي اي درخت!
. وقتي كه چنگ وحشي باران گشوده است
. در بزم سرد او
. خنيانگر غمين خوش آوايي اي درخت!
. در زير پاي تو
. اينجا شب است و شب زدگاني كه چشمشان
. صبحي نديده است
. تو روز را كجا
. خورشيد را كجا
. در دشت ديده غرق تماشايي اي درخت!
. چون با هزار رشته تو با جان خاكيان
. پيوند مي كني
. پروا مكن ز رعد،
. پروا مكن ز برق كه بر جايي اي درخت!
. سر بر كش اي رميده كه همچون اميد ما
. با مايي اي يگانه و تنهايي اي درخت!
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر