گرمسیر

سیاوش کسرایی
از مجموعه شعر با دماوند خاموش
۵ اسفند ۱۳۰۵ اصفهان - ۱۹ بهمن ۱۳۷۴ وین

.       عشق پرستو است
.       عشق پرستوی پرگشا به همه سو است
.       عشق پیام آور بهار دل آراست
.       حیف که از سرزمین سرد گریزاست.

.       روزی همراه بادهای بیابان
.       بال سیاه، سپید سینه - پرستو
.       می رسد از راه
.       ولوله می افکند به خلوت هر کو.

.       سر زده بر بامهای کاهگلی ما
.       بال فرو می کشد به جستن لانه
.       می ریزد پایه ای به قالب یک جان
.       می سازد لانه با هزار ترانه.

.       می آید، می رود، تلاش و تکاپوست
.       مرغ هیاهوگر بهار، پرستوست.

.       روزی هم در غروب سرد که روید
.       لاله پرگسترکرانه مغرب
.       چلچله ها می پرند از لب این بام
.       بال کشان دور می شوند از این شهر
.       داغ سیه می نهند بر ورق شام.

.       قلب من ! ای گرمسیر مهر پراکن
.       پنجره بگشا به باغ درهم پاییز
.       بگشا! بال و پری به تاب و تکاپوست
.       بگشا ! بگشا !‌ یکی فسرده پرستوست.

پایان