۱۳۹۴ شهریور ۲۹, یکشنبه

دیوانگی

عکس از روزبه نوید سانفرانسیسکو 8/30/2015

سیاوش کسرایی
از مجموعه شعر با دماوند خاموش
۵ اسفند ۱۳۰۵ اصفهان - ۱۹ بهمن ۱۳۷۴ وین
.       ای طفل شوخ چشم
.       بنما مرا به علت ديوانگی به خلق
.       سنگم بزن به هلهله دنبال من بيفت
.       بر من روا بدار سخنهای ناپسند
.       اما مخند بيهوده بر اشک من، مخند.
.       بر اشک من مخند که اين اشک بي امان
.       اشک ستوه نيست ز سنگ جفای تو
.       اشکي است بر گرسنگی کوچه های شهر
.       اشکی است بر برهنگی چشم های تو
پایان

۴ نظر:

  1. ویرایش:
    ای طفل شوخ چشم
    بنما مرا ـ به علت ديوانگی ـ به خلق
    سنگم بزن، به هلهله، دنبال من بيفت
    بر من روا بدار، سخن های ناپسند
    اما مخند ـ بیهده ـ بر اشک من، مخند.

    پاسخحذف
  2. ای طفل شوخ چشم
    بنما مرا ـ به علت ديوانگی ـ به خلق
    سنگم بزن، به هلهله، دنبال من بيفت
    بر من روا بدار، سخن های ناپسند
    اما مخند، بیهده، بر اشک من، مخند.

    پاسخحذف
  3. بنما مرا، به علت دیوانگی به خلق
    "به علت دیوانگی به خلق" جمله پیوسته ایست و "به علت دیوانگی" توضیح اضافه محسوب نمی شود.
    با تشکر از اظهار نظرتان

    پاسخحذف
  4. اما مخند بیهده بر اشک من، مخند.
    مکث بعد از مخند و بخصوص مکث بعد از بیهده، بر روانی کلام خدشه وارد می کند. با تشکری مضاعف

    پاسخحذف