کبوتران قاصد

کاری از روزبه نوید

سیاوش کسرایی

از مجموعه شعر با دماوند خاموش

۵ اسفند ۱۳۰۵ - ۱۹ بهمن ۱۳۷۴

  .     غروب آمد و کبوتران قاصدم نیامدند 

.     و من دلم چه شور می زند
.     به آسمان نگاه می کنم 
.     به پولک ستاره ها
.     و یادشان در این تن تکیده تیر می کشد.

.     «کجا فرود آمدید
.     کدام بام ناشناس
.     و بر پر سفیدتان کنون که دست می کشد؟
.     - چه فکر تلخ و تیره ای -
.     به دور از شما
.     نوار خون که بسته در میان بالهایتان؟»

.     ستارگان کبوتران بی پیام و بی پرند.

.     هنوز از کنار این دریچه من در انتظار
.     به آسمان نگاه می کنم.

ویرایش از تار نمای سیاوش کسرایی

پایان